“Het geluid van de wieken van de Blauwe is zo prachtig”
Eind jaren negentig zochten Alice en haar man een vrijstaand pand om in te wonen. “Iets als een oude kerk, gemaal of een watertoren zochten we.” Hun oog viel op de Dikke molen in Zwammerdam en hoewel het een restauratieproject was, waren ze al snel verkocht. De twee dochters zagen het aanvankelijk niet zo zitten, maar de verhuizing werd enigszins goedgemaakt door een eigen zomerhuis op het perceel. De Dikke molen is in die tijd grondig gerestaureerd. Het leven op de molen maakte Alice zo enthousiast, dat ze zich aanmeldde bij het Gilde van Vrijwillige Molenaars. Ze heeft de opleiding gedaan en haar diploma gehaald. In november 2003 kwam ze bij de Rijnlandse Molenstichting als molenaar van de Doesmolen. “Het leek me ontzettend leuk om in de toekomst met de Dikke molen te kunnen draaien, maar het is er helaas niet van gekomen.” Alice woont nu een jaar op de Blauwe Molen. De vorige molenaar, Jan Pieter Molenaar, vertrok en zij nam deze molen over. “Ik draaide wel regelmatig met de Doesmolen, maar het wonen op en het draaien met je eigen molen is toch heel anders. Het geluid van de wieken van de Blauwe is zo prachtig als ze langs komen.” Jan Pieter leerde haar de kneepjes van het vak. Ze vertelt dat hij vanaf de Blauwe Molen haar verrichtingen met de Doesmolen volgde en soms plagend zei dat ze te snel zwichtte. Ze vindt het geen probleem en heerlijk om haar eigen molen te draaien. “Ik ga aan de staart staan, zie de luchten over de molen trekken en hoor dan het geluid van de wieken. Het maakt mij helemaal gelukkig.” Naast haar redactionele werk voor tijdschriften, werkt ze in haar vrije uurtjes aan het opknappen van de woning in de molen.