"Dit is een 2-gang. Soms houden we 2 molens tegelijk in de gaten."
Op weg van Leiderdorp naar Hoogmade doemt al snel de Kalkmolen op. Lopend naar de molen is van die kant het maatje, de Doesmrijnlandsemolenstichting.nlolen, ook zichtbaar. Dit is een 2-gang.
Arie zit al met de koffie klaar. “Ik kan de Doesmolen vanuit deze molen in de gaten houden. Soms drinken we hier samen koffie en houden we 2 molens tegelijk in de gaten. Als ik maal moet de Doesmolen het vervolgens in de Does malen. We malen samen, meestal woensdag en zaterdag.
Ik woon vlakbij, in Hoogmade dus ik ga hier meestal met de fiets heen. Ik ben heel gelukkig met deze molen. Het fotoverslag uit 2009 van de verplaatsing van de molen van de Doeshaven naar de huidige plek spreekt boekdelen. Toen de molen werd verplaatst moest de kleur groen van de kap vervangen worden door rood: de boer was Katholiek.
Deze plek is uitgekozen omdat de Doesmolen, door het zakken van het polderniveau, het niet meer alleen aan kon. Ik maal 60 cm naar de tussenboezem en de Doesmolen 110 cm naar de Does. We hebben hier veel last van kwelwater uit de Does dus ook als het niet regent, kunnen we toch malen. De molen is van 1684. De vergunning is van 1685 maar toen draaide hij al een jaar. Het eikenhout is van 1684!
Ik kom uit Willemstad (Daar staat ook een mooie molen!) en ben opgegroeid op een veehouderij. Met 60 jaar zou ik stoppen met werken en tijdens een “rondje polder” stopte ik bij de Vlietmolen en werd direct uitgenodigd door de molenaar. Al snel ben ik toen met de opleiding begonnen op de Heerlijkheid van Ruud Bax, hier in Hoogmade. Daarna in Wassenaar op de korenmolen de Windlust en bij de Kaag de Moppemolen.
Ik ben nu 9 jaar molenaar, geslaagd in 2010 en in december 2010 kreeg ik de sleutels van de Kalkmolen. Het is meestal onderhoud. Verven. Het liggend hout en de waterloop want daar loop je overheen. Vroeger werd er geteerd maar dat mag niet meer. De windborden haal ik ook nog wel eens van de wieken, schuren, gronden, schilderen. Deze molen geeft veel water, veel meer dan de Doesmolen. Ik maal soms met twee halve zeilen minder.
Wat mij aanspreekt is vooral de oude techniek. Het geluid van de molen ken je na verloop van tijd heel goed. Soms lees je de krant maar als er iets in het geluid verandert ben je direct alert. En de natuur natuurlijk. Enige tijd geleden zat er een eend voor de deur van de molen te broeden.
Ik ga graag het weiland in, met zicht op de molen natuurlijk. Gewoon in je opnemen wat er in de polder om je heen gebeurt. Met een vaste stabiele wind draait de molen gewoon door.
Ik ben een verwoed krantenlezer en ik lees graag in de molen. Dat is voor mij het “Zwitsermolen gevoel”.