“Het verplaatsen van molens is een ziekte van deze tijd”
Ik ben altijd gefascineerd geweest door geschiedenis. In de breedste zin van het woord. Zo heb ik een boek geschreven over de geschiedenis van de Archipelbuurt in Den Haag waar ik al mijn hele leven woon. En in mijn garage beneden is een bescheiden historisch fotomuseum over de stad ingericht. De geschiedenis van de techniek heeft in het bijzonder mijn interesse. En wat is er dan mooier dan de eeuwenoude techniek van molens. Techniek die bovendien nog steeds functioneert. Prachtig. Een computer is een mooi, maar ook onbegrijpelijk apparaat. De techniek van een molen daarentegen is voor iedereen te bevatten. Je kunt zien hoe het werkt, maar ook als het kapot is. Gebreken zijn vaak handmatig te repareren. Door het samenspel met de wind en de elementen wordt de techniek van de molen extra aantrekkelijk. Als molenaar van een poldermolen ben je veel buiten. Daarom gaat mijn vrouw ook graag mee. Het is heerlijk om samen in en rond de molen bezig te zijn en de boel te onderhouden.
35 jaar geleden ben ik als molenaar begonnen. Op de instructiemolen in Hazerswoude heb ik me het molenaarsambacht eigen gemaakt en in 1978 kreeg ik mijn vaste molen, de Weijpoortsche. Vanaf 2003 draai ik op de Meerburgermolen. De molen staat nu al ruim een jaar bij molenmaker Verbij. Te wachten op herplaatsing. De molen stond vanaf 1684 in Zoeterwoude, maar kwam daar steeds meer in de verdrukking tussen de A4 en een industrieterrein. Helaas winnen financiële en economische motieven het steeds vaker van de waarde van ons cultuurgoed. Het verplaatsen van molens is een ziekte van deze tijd. Toch ben ik blij dat er een nieuwe plek is gevonden voor de Meerburger. Als het goed is wordt-ie volgend jaar in Leiderdorp geplaatst.
Bob was van 1975 tot 2017 actief voor de stichting. Hiervan was hij maar liefst 40 jaar 1e molenaar en een aantal jaren actief in de molenaarscommissie.