“Dit wil ik later ook, molenaar worden”
“Ik ben geboren en getogen op een molen, de Achthovense in Leiderdorp. Mijn opa was dagloner en maalde de molen. Tot mijn eerste levensjaar woonden mijn ouders op Achthovense, toen verhuisden we naar een gewoon huis in Leiderdorp. Maar als jongen was ik altijd te vinden op die molen. Op de lagere school dacht ik al: ‘Dat wil ik later ook, molenaar worden.”
“Later heeft een oom het werk van mijn opa op de molen overgenomen. In 1972 moest mijn oom er vanwege zijn gezondheid mee stoppen en werd ik molenaar/machinist op de Achthovense. Ik was toen 28 jaar - een jongensdroom was uitgekomen. Ik combineerde het molenaarswerk met dat van landarbeider.”
“In 1990 ben ik naar deze molen verhuisd met mijn gezin. Ten opzichte van onze woning in Leiderdorp betekende dat behoorlijk wat ruimte en comfort inleveren. Maar we kregen er natuurlijk wel wat voor terug. Er is verder toen een begaanbare weg gekomen. Destijds moest je hier achthonderd meter door een weiland banjeren. Met een gezin was dat geen doen. Er liggen nu betonnen platen zodat je hier ook met de auto kunt komen. Tegelijk zegt dat ook iets over de prachtige ligging van de Hondsdijkse: om ons heen zie je alleen maar weiland en koeien.”
“Een molen moet draaien; als-ie stilstaat, vind ik er niets aan. Hiernaast staat een dieselgemaal maar dat gebruik ik eigenlijk nooit. Dat is mijn eer te na. De sport is om die polder hier - 350 hectare - droog te houden zonder het gemaal te hoeven gebruiken. Ik moet een uur malen om het peil in de polder een centimeter te laten zakken. Maar als ik goede wind heb, maalt de molen het sneller weg dan het gemaal. Dat is het mooie en indrukwekkende van zo´n windmolen.”
“Ik ben nu twee jaar gepensioneerd maar ik doe het nog altijd met evenveel plezier. Zolang mijn gezondheid het toelaat, blijf ik dit werk doen.”