Het leukste is om de molen in het werk te zetten en het weer te beoordelen
Ik ben op deze molen geboren. Het was voor mij niet bijzonder dat ik op een molen woonde. Op de middelbare school merkte ik dat het niet vanzelfsprekend is. Toch heb ik nooit gedacht dat hier mijn toekomst zou liggen.
Een aantal jaren geleden kwam Ed met het idee om samen de opleiding te gaan doen. Dat hebben we gedaan en ik vond het leuk om te doen. Thuis hadden we het vroeger nooit over de namen van de onderdelen of over wieksystemen, molenkennis zal ik maar zeggen.
Toen we klein waren mochten mijn zus en ik wel in het kruiwiel lopen of in de wiek klimmen, maar meer deden we eigenlijk niet.
Op het moment dat je ervoor gaat leren, kom je in een hele nieuwe wereld. Ik leerde heel veel op de Rietveldse molen in Hazerswoude-Dorp en molen de Haas in Benthuizen. Ik werk op een school voor speciaal onderwijs. Het is heerlijk om daarnaast ook buiten en op een andere manier bezig te zijn. Na de molenopleiding, doe ik nu een opleiding voor schoolleider. Ik heb iets langer over de opleiding gedaan dan Ed, ik heb geen technische achtergrond. Tijdens de opleiding leer je de namen van alle onderdelen. Ed kende al veel namen vanuit de bouw. Het denkwerk dat er achter zit vind ik interessant, de krachten die er spelen en hoe daar in de geschiedenis mee is gepuzzeld om het in alle omstandigheden goed te laten lopen. Ik draai op de Vlietmolen en op de Haas. Het leukste is om de molen in het werk te zetten en het weer te beoordelen. Als ik nu op de fiets zit, kijk ik veel naar de lucht en beoordeel de mogelijkheden. De Haas is een korenmolen. Het is heel bijzonder om eerst het graan te luien, het te malen en er daarna pannenkoeken van te eten. Je hebt op de Haas meer bezoekers, dat is ook leuk. Tijdens de opleiding leer je routines te ontwikkelen. Die zitten voortdurend in je hoofd. Dat leer je óók snel, omdat je als je iets vergeet en je moet vanuit de kap weer naar beneden om alsnog te doen wat je hebt overgeslagen, wil je dat geen tweede keer. Mijn vader zegt het vaak: “Wie zijn hoofd niet gebruikt, moet zijn benen gebruiken.” ij is er heel relaxed in. Hij heeft het allemaal door ervaring geleerd. Hij heeft geen les gehad vanuit de opleiding. Bij het knopen van touwen bijvoorbeeld zegt hij : “Oh, doe jij dat zo!” en “Zoveel als jullie nu over de molen moeten weten, heb ik nooit hoeven weten.”
In 2002 is de Vlietmolen weer maalvaardig gemaakt. Daarvoor pompten we elektrisch. Nu kunnen we weer op de wind malen. Ik heb met verschillende andere molenaars contact, ook met vrouwelijke molenaars. Het is leuk om het met elkaar over molens te hebben. Soms loop je er als vrouw tegen aan dat je iets best zwaar is, zoals bijvoorbeeld het kruien van deze molen met een zetelkruiwerk. Dat gaat zwaar, maar lukt me wel. Het mooie van molenaar zijn, is het werken met zo’n mooi apparaat en het buiten zijn. Maar met regenachtig weer vier zeilen voorleggen is dan wel wat minder leuk.
