Grosmolen weer voorzien van Dekker-spleetwiek

Bij recent groot onderhoud heeft de Hoogmadese Grosmolen prachtig nieuwe rietbedekking gekregen, maar bijzonder is dat de Dekker-spleetwieken zijn teruggeplaatst.

Vanaf de jaren 1930 tot 1960 kregen diverse molens wiekverbeteringen om ze meer en beter te kunnen laten draaien door ze meer wind te laten vangen.

Eén van de systemen waren de fokwieken van ingenieur Fauël. Dit was een vleugelvormig profiel dat aan de wieken werd bevestigd.
Een ander systeem was de Dekkerwiek van de Hazerswoudse Adrianus Dekker. Dit was een gestroomlijnd metalen profiel op de wieken.
Rond 1950 ontwikkelde hij, met molenmaker Gijs Verbij, de spleetwiek waarbij er naast een stroomlijnprofiel ook een spleet werd aangebracht waar de wind doorheen kon. Omdat er in dit systeem bij het uitnemen van de windborden fokwieken ontstonden en daar octrooi op zat is het systeem slechts bij een klein aantal molens toegepast.

De Grosmolen kreeg in 1954 spleetwieken, maar werd in 1956 toch al buiten gebruik gesteld. In 1961 komt de vervallen molen in eigendom van de Rijnlandse Molenstichting. Bij de restauratie in 1966-1967 werd de spleetwiek weer vervangen door het Oud-Hollands wieksysteem. Dit was in die tijd gebruikelijk bij restauraties.

Omdat het systeem was bedoeld om het gebruik van de molen te verlengen en het bij alle molens na restauratie weer is verdwenen is gekozen om bij het groot onderhoud het systeem weer terug te plaatsen. Dit komt de monumentale waarde ten goede. Met het weer aanbrengen van de Dekker-spleetwieken worden twee vliegen in één klap geslagen: een historisch verantwoord wieksysteem wat geheel verloren is gegaan wordt weer teruggebracht én de maalvaardigheid van de molen wordt door deze wiekverbetering verhoogd.

Waarschijnlijk zijn dankzij de diverse wiekverbeteringen diverse molens behouden gebleven, want veel polderbesturen stapten al vroeg over op o.a. elektrische bemaling en dan werd de molen overbodig. Door het gebruik te verlengen kwamen ze bij het definitief buiten gebruikstellen rond 1960 onder de aandacht van onder andere onze stichting (die net was opgericht) en de molens kon gaan overnemen.