Klaashennepoelmolen, 't Poeltje

Warmond

Bestemming

De molen wordt in bedrijf gehouden door een vrijwillig molenaar. De molen kan draaien, maar kan (nog niet) malen.

 

 

Historie

De molen wordt in 1787 gebouwd voor één van de diepste polders van Rijnland. Tot 1924 is de molen in bedrijf en wordt dan vervangen door een motorgemaal. Het leven van de molen is daarna een litanie van ellende. Na tien jaar stilstaan is de molen in 1934 in slechte staat, maar in 1940 wordt de molen weer hersteld. De toenmalige eigenaar, B. van Garderen, laat in 1934 een blokje natuursteen in de romp metselen met het opschrift "Elizabeth". Daarna komt de molen enige tijd in het bezit van de familie Zwetsloot.  In die tijd draagt de molen de naam 'Elisabeth'.
Het wiekenkruis wordt in 1955 nog vernieuwd, maar daarna volgt wederom stap voor stap de onttakeling van de molen. De romp fungeert nog lang als zomerverblijf, maar uiteindelijk treedt het verval op; de kap raakt ‘op’ en verwaait de in de loop van ongeveer 30 jaar en is omstreeks 1995 geheel verdwenen. In de stenen romp ontstaan grote gaten; de molen lijkt op instorten te staan.
 

Pas in de 21ste eeuw volgt de redding na de definitieve overdracht aan de Rijnlandse Molenstichting. Eerder, in 1978, had de stichting de molen al in erfpacht gekregen maar kon niets uitrichten omdat de molen toen nog niet op de lijst van Rijksmonumenten stond. De monumentale waarde van de molen wordt in hoge mate bepaald doordat hij als kleine ronde stenen poldermolen is uitgerust met een vijzel.
 

De molen wordt in 2005 alleen uitwendig als draaibare molen gerestaureerd. Op zaterdag 10 juni 2006 wordt de molen officieel in gebruik genomen.

Het gaande werk waarmee de molen weer water kan verplaatsen, wacht op een goede gever die in de molen wil investeren.

 

Maar de litanie van ellende is nog niet ten einde. In 2016 en 2017 blijkt dat de gemeente aan de west-zuidwestelijke zijde van de molen een aantal woontorens van zevenhoog laat bouwen. De Rijnlandse Molenstichting gaat daartegen in beroep op basis van de provinciale molenbiotoopregels. Dan blijkt dat, door een nog niet opgehelderde fout de molen niet op de provinciale lijst van molens staat die beschermd zijn. De bouw gaat door, voor de windvang voor de molen wordt het ergste gevreesd.

Deze website maakt gebruik van cookies om u een optimale gebruikerservaring te bieden.

Meer info